21 Januari rijden we naar het veelbelovende Wanaka, zo’n 4 uurtjes rijden vanaf de gletsjers. Halverwege ligt het nietszeggende plaatsje Haast en vanaf dan wordt de route mooier en mooier. Het zonnetje gaat weer schijnen als we door Aspiring National Park rijden. Hier zijn veel smalle wegen met af en toe een bruggetje over een diepe kloof, maar ook veel watervallen vanuit de auto te zien. Als we door de bergen zijn stoppen we voor de Blue Pools. Een kort wandelingetje loopt naar 2 hangbruggen die over heel koud maar blauw water hangen. Een paar mensen (met wetsuit) nemen een duik, maar voor ons is dat net even te koud.
De weg gaat verder naar het oosten en komt op een gegeven moment langs Lake Wanaka waar onze mond openvalt van verbazing. Blauwe lucht, blauw water en oranjekleurige imposante bergen in de achtergrond! De weg loopt direct aan het meer en we stoppen meermaals om van dit uitzicht te genieten en leggen het vast met onze drone.
Niet veel later rijden we door het dorpje Wanaka wat een geweldig uitzicht heeft over het meer. We zetten de tent op en lopen daarna terug naar het centrum om bij een goede pizzeria te eten. Daarna lopen we via het water naar de meest gefotografeerde boom van Nieuw-Zeeland: #thatwanakatree. Door de aparte vorm, de ligging en het fenomenale uitzicht erachter is het een prachtig plaatje. Hier zijn, van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat tientallen toeristen, dus helemaal alleen ben je hier nooit.
Rondom Wanaka is er genoeg te doen. Vliegtuigjes en helikopters kunnen je de omgeving vanuit de lucht laten zien. Maar er lopen ook tientallen dagwandelingen en meerdaagse wandelingen door dit gebied. De bekendste dagwandeling is Roys Peak, 8km lang en maar liefst 1200 meter stijgen! We zitten hier 5 nachten en kunnen dus de beste dag hiervoor uitkiezen qua weer. De eerste dag besluiten we om een wandeling te lopen naar Rob Roys Glacier. Hiervoor moeten we wel over een onverharde weg van 30km rijden… De laatste 10km moet je zelfs riviertjes oversteken, maar omdat het de laatste dagen hier niet heeft geregend zou het te doen moeten zijn. De gravelweg blijkt de slechtste weg te zijn die we tot nu toe gehad hebben en als we zien dat de rivieren toch best hoog staan besluiten we om na 20 kilometer weer om te keren. Het waait er ook ontzettend hard dus er zijn geregeld stofwolken waardoor je even niets meer ziet. Wandelen was dus sowieso geen pretje geweest en we hebben toch nog een beetje van het uitzicht kunnen genieten onderweg. We dachten ook nog dat de banden het niet vol gingen houden, maar die zijn tot nu toe nog steeds in orde. Langs de verharde weg liep er nog een wandeling die we maar gingen doen: Diamond Lake. Het was ongeveer een uurtje wandelen tot aan het uitzichtpunt over Lake Wanaka en Wanaka zelf. Eenmaal boven waait het weer gigantisch hard, maar dat bederft het uitzicht allerminst. Rondom ons heen alleen maar bergen, waaronder ook Roys Peak en natuurlijk Lake Wanaka!
Woensdag, onze 2e dag in Wanaka, werd een rustdagje aangezien het ’s middags begon te stormen. Harde windvlagen en ook veel regen tussendoor, goed dus dat we de tijd hier hebben zodat we het goede weer kunnen uitkiezen. We pakken onze tassen in met eten, drinken en kleding en gaan vroeg naar bed om de volgende ochtend om 2:00 uur ’s ochtends op te staan. Snel even ontbijten en dan rijden we naar het begin van de wandeling van Roys Peak. We zijn lang niet de enige met dit idee, want er staan al een paar auto’s geparkeerd en terwijl we onze spullen pakken en schoenen aan doen komen er al andere auto’s aangereden. Rond 3 uur beginnen we met lopen, de zaklampen hebben we niet nodig omdat we volle maan hebben en het pad is goed loopbaar maar wel continu stijgend.
Naarmate we hoger komen zien we alle lichtjes van Wanaka en een mooie reflectie van de maan in het meer. Voor ons is nog een lange weg maar doordat anderen met zaklamp lopen zie je een beetje hoe het pad loopt. Onderweg zagen we nog een egeltje lopen. Om 5 uur kwamen we aan bij het bekende uitzichtpunt, maar de zon was nog niet op dus was het nog niet waard voor een foto. Het is vanaf hier nog een half uurtje klimmen tot de top. Eenmaal daar zijn we ongeveer met 20 anderen en wachten we totdat de zon opkomt. Het is nog altijd kraakhelder en het waait wel een beetje, maar gelukkig een stuk minder dan afgelopen dagen. Nu we stilzitten in plaats van wandelen wordt het wel heel erg koud, het uitzicht werd mooier en mooier door de zonsopgang, maar we moesten natuurlijk foto’s maken ten koste van de vingers. Toen de zon eenmaal boven de horizon kwam werd het gelukkig snel wat warmer en het uitzicht was werkelijk bizar! Ik denk dat we nog nooit zo’n mooi uitzicht hebben gehad! Besneeuwde bergen die, door de opkomende zon, kleuren kregen van paars tot oranje. Dat was wel even een kippenvel momentje en niet alleen omdat het koud was.
Als de zon helemaal op is lopen we weer een stukje naar beneden naar het uitzichtpunt. Van te voren dachten we dat hier tientallen mensen zouden zijn, maar dit viel heel erg mee. We maken hier de typische foto’s en naar mijn mening de mooiste foto’s die we tot nu toe gemaakt hebben. Dit maakt het vroege opstaan meer dan waard! Rondom alleen maar bergen en het mooiste is dat er geen bebouwing te bekennen is, puur natuur! We laten Sparky nog even opstijgen (de hele weg omhoog meegenomen dus die moesten we ook wel gebruiken) en lopen daarna dezelfde weg naar beneden.
Goede keuze dat we zo vroeg zijn opgestaan, want hierdoor heb je het niet bloedheet als je omhoog loopt, fantastisch uitzicht als je op de top bent én het is vrij rustig. Onderweg naar beneden zien we veel hazen lopen door het hoge gras en eenmaal beneden (10 uur ’s ochtends) nemen we nog een lifter mee naar Wanaka. Op de camping laten we onze knieën en kuiten rusten, want die voelen we beide best wel na de daling. We kijken een beetje tennis (Australian Open) en ordenen de filmpjes en foto’s die we vanochtend hebben gemaakt. De laatste dag doen we het ook rustig aan en bekijken we het stadje en lopen we nog een keer naar de Wanaka Tree.
De volgende bestemming is de twee na grootste stad van het zuidereiland, Dunedin. Daarvoor rijden we door een leeg en droog gebied wat doet denken aan het wilde westen.
Excuses voor de vele foto's, maar de volgende beelden zijn nog mooier!
