Vanaf Te Anau is het ‘maar’ 2 uur rijden naar Queenstown, maar onderweg stoppen we vaak genoeg waardoor de rit zo’n 3 uur duurt. Eerst is er nog een uitzichtpunt over Te Anau, halverwege stoppen we in Mossburn om te tanken en dan rijden we langs The Remarkables (gebergte) door naar Queenstown. Hier staat het verkeer helemaal vast door de vele toeristen en later blijkt dat dit te maken heeft met Chinees Nieuwjaar. We doen inkopen en rijden ietsjes noordelijker naar Arthur’s Point waar we op de camping staan.
Hier zijn heel veel Lord of the Rings scenes in de buurt opgenomen dus ik pak m’n boekje erbij met alle informatie en locaties voor morgen. We beginnen met rijden naar Arrowtown, ook hier is het heel druk met wandelaars, maar we vinden nog een parkeerplekje en lopen langs de Arrowriver (ze zijn zo origineel met namen) en komen op de plek waar Arwen met Frodo over de rivier loopt in achtervolging van de Nazgûl. Even verderop, ook in Arrowtown, is de plek waar Isildur wordt vermoord.
We rijden weer een stukje verder naar de Kawarau Bridge, hier is de bekendste plek van Nieuw-Zeeland al dan niet van de wereld om te bungeejumpen. A.J. Hackett, een Nieuw-Zeelander heeft het bungeejumpen ‘uitgevonden’ en is de eerste persoon die van de Eiffeltoren is gesprongen (moest daarvoor een paar dagen de gevangenis in). Deze brug is de plek waar het voor het eerst commercieel werd aangeboden en wordt dus ook druk bezocht. Er is een platform om de springers te bekijken en om ze te zien twijfelen… Zelf twijfelde ik ook om te gaan, maar het kost $205 NZD, ongeveer 130 euro, waardoor de prijs me meer afschrikt dan de sprong zelf haha. Nog wel leuk om te zien hoe jongeren ‘makkelijker’ springen dan volwassenen. Het tekent wel het beeld van de stad Queenstown, de meest avontuurlijke stad van Nieuw-Zeeland. Je kan hier niet alleen enorme toppen beklimmen, maar ook bungeejumpen, ziplinen, paragilden, parachutespringen, grotten klimmen, paardrijden, per jetboat varen, vliegen in een helikopter/vliegtuig en parasailen. En dit gebeurd allemaal rond een stad waar 11.000 mensen wonen!
Even verderop is de plek waar de The Argonath (The Pillars of the Kings) staan, tenminste… zouden staan want ze zijn met de computer gemaakt. Maar door de kliffen aan weerszijde en hoe de rivier loopt is het niet moeilijk om in te denken dat hier The Fellowship doorheen kanode.
Nu rijden we weer een stukje terug, iets voorbij Queenstown, en lopen naar de plek waar Smeagol en Sam discussiëren over het koken van eten en waar Frodo de Oliphaunts ziet lopen! De plek is meteen herkenbaar door de droge grond en het is heel gek om al die scenes dichtbij elkaar te zien (en ook leuk dat hier meestal niemand is!).
’s Avonds eten we weer op de camping en omdat het nog mooi weer is besluiten we om Queenstown Hill te beklimmen voor zonsondergang! We krijgen de auto kwijt aan de start van de wandeling en wandelen omhoog. Binnen een uur staan we op de top met fenomenaal uitzicht over de bergen rondom Queenstown. The Remarkables (genoemd omdat de eerste beklimmer zijn kompas pakte en de naald naar het noorden was in één lijn met de bergpas) gloeien mooi rood door het laatste licht. Ook hebben we mooi uitzicht over Lake Wakatipu, waar Queenstown aan ligt. Het meer heeft nog een grappig verhaal: het meer is het langste meer van Nieuw-Zeeland en is op sommige plaatsen 380 meter diep. Volgens een Maori-legende is het meer gevormd door de afdruk van de slapende demon Kopu-Wai, die levend verbrand is. Omdat zijn hart nog altijd klopt en in het meer ligt, stijgt en daalt het meer zo'n 20 centimeter.
Omdat het meer zo diep is, is het nog wel een gevaar tijdens aardbevingen... De AF8 (Alpine Fault) is een breukzone waardoor aardbevingen met magnitudes groter dan 8 op de schaal van Richter kunnen ontstaan. Tussen deze aardbevingen zit steeds ongeveer 100 tot 350 jaar en de laatste is in 1717 geweest... Omdat de bergen hier relatief zwak zijn kunnen deze afbreken en in het water vallen waardoor er een vloedgolf kan ontstaan wat Queenstown zou vernietigen. Je zit in Nieuw-Zeeland dus altijd in een gevaren zone, vulkaanuitbarstingen of aardbevingen zitten altijd op de loer.
Omdat we vrijwel alleen zijn, laten we Sparky vliegen en maken we prachtige beelden van de omgeving. Nog voordat het donker is komen we beneden aan en rijden we weer terug naar de camping. Druk dagje zo!
Zondag 17 februari doen we het rustiger aan en bekijken we het stadje zelf. Er is een mooi parkje en veel leuke kleine winkeltjes en nog meer eetgelegenheden! Parkeren is hier wel verschrikkelijk, op een paar straten kan je gratis staan, maar deze staan vrijwel altijd vol. Geluk hebben dat er precies iemand wegrijdt dus. Eenmaal in de stad hangt er een heel gezellig sfeertje. We kopen een trui en een shirt bij de A.J. Hackett winkel met korting vanwege Chinees Nieuwjaar haha.
Maandag verhuizen we van de camping naar een hostel midden in het centrum! Voordat we kunnen inchecken gaan we met de steilste gondel van het zuidelijk halfrond naar Bobs Peak waar we spontaan besluiten om kaartjes te kopen voor de luge. Dit is een soort Mario kart waar je door de zwaartekracht naar beneden scheurt. We mogen 5 keer karren en het blijkt echt hilarisch te zijn haha. Heerlijk scheuren door de bochten en elkaar proberen inhalen. Het leuke is dat je langs het parcours kan wandelen waardoor iedereen je hoort schreeuwen en special effects hoort maken terwijl je naar beneden rijdt haha. Dit alles met een geweldig uitzicht over Queenstown!
Dit is het begin van de wandeling naar Ben Lomond, maar het wordt minder weer en het uitzicht wordt er niet veel beter op. We besluiten om naar ons hostel te gaan en onze spullen daar te droppen. Als avondeten gaan we naar de beste burgertent ter wereld: Fergburger! Er staat vanaf 10 uur ’s ochtends tot 12 uur ’s avonds altijd een rij, maar het wachten valt ons alleszins mee. Na een kwartiertje hebben we beide een burger en lopen naar het water om hem daar te eten. En ja het is echt waar, nog nooit heb ik zo’n lekkere burger gegeten! Waar het aan ligt? Geen idee, maar het broodje is lekker knapperig, de burger dun en mals en heerlijke sla, tomaat en ui erbovenop met een lekker sausje om het af te maken! Het water loopt me nu alweer in de mond.
We gaan vroeg slapen om vervolgens weer vroeg op te staan, want om 6:50 worden we opgehaald met een busje om naar Manapouri te rijden. Vandaag gaan we namelijk naar Doubtful Sound, het lijkt erg op Milford Sound, maar de hordes toeristen ontbreken hier! Met 9 anderen gaan we per busje naar Manapouri, onderweg vertelde onze gids Brad veel over de omgeving en toen we uiteindelijk in Manapouri aankwamen kwam het met bakken uit de hemel. Vanaf hier gaan we met een veerboot, nu met veel meer toeristen, over Lake Manapouri naar West Arm. Terwijl we varen blijft het hozen, maar de locals vertellen dat het een gewone dag is in Doubtful Sound aangezien hier gemiddeld 10 meter per jaar aan regen is valt... Door de regen zien we in de verte wel bizar veel watervallen ontstaan, dat belooft wat als we in de fjord zijn!
Als we in West Arm aangekomen zijn moeten we nog een klein uurtje met de bus over Wilmot Pass Road! Deze weg loopt van een meer naar het begin van de fjorden, verder is er niets anders, alleen een paar huisjes. Dit is de duurste weg van Nieuw-Zeeland, $2 per centimeter heeft het gekost en het is niet eens verhard! Door de regen lopen we van de boot de bus in en dan beginnen we aan een bizarre rit!
Het eerste stuk is nog rustig maar het wordt hobbeliger en langs de weg stroomt een rivier aan regenwater. Als we de eerste bocht omgaan zien we ineens een enorme waterval... die eindigt op de weg! De hele bus rijdt er gewoon onderdoor en dit gebeurd nog zo’n 10 keer tijdens de rit! Onderweg zijn er plekken waar er een rivier begint te ontstaan die over de weg loopt en we zien ook enorme slips waar de regenval een stuk land heeft verschoven! We kunnen niet ver kijken door de regen, maar af en toe zien we tientallen watervallen tegelijk, hele deltawerken die naar beneden stromen en soms echt een joekel van een waterval met allerlei namen die we allang zijn vergeten haha. Uiteindelijk komen we aan op de plek waar we voor kwamen: het begin van Doubtful Sound!
Ze stoppen de bus en dan vertelt ze ons het slechte nieuws... de tour gaat niet door vanwege het gevaar dat we niet meer terug komen met de bus. We balen natuurlijk als een stekker, maar op de terugweg blijkt wel waarom dit de juiste beslissing was. De rivieren stromen nu echt over de weg en zijn nog een stuk wilder geworden in maar 1 uur tijd! De bus kan er nu nog doorheen, maar als we 3 uur later waren was het hoogstwaarschijnlijk niet gelukt. De gidsen vertellen ons dat ze zelf nog nooit zoveel watervallen gezien hebben en dat dit de eerste keer is deze zomer (ja het is nog steeds zomer) dat de tour gecancelled wordt. Bad luck helaas maar we hebben wel een boel van de rit gezien en vele honderden watervallen kunnen bewonderen. We krijgen daarnaast nog eens al het geld terug dus dat is wel een goedmakertje. Doubtful Sound blijft dus op het lijstje staan, maar het is wel indrukwekkend hoe krachtig en bepalend de natuur hier kan zijn. De weg was echt een weg door de wildernis en voor de rest was er niets... alleen maar bos en watervallen zo ver je kon kijken! Als we weer terug zijn in Manapouri schijnt de zon weer... Alsof we in een andere wereld waren zo voelde het. We rijden weer terug naar Queenstown en daar lopen we nog even een rondje door de stad in de zon, wat wel een beetje schrijnend voelde haha.
20 Februari, Nathi’s verjaardag! We gaan vandaag paardrijden! Ook hier hadden we pech, want we hadden ruim van te voren voor 2 uur geboekt maar door een huidziekte konden we die opeens niet meer doen. Één uur de hobbit track kon nog wel dus besluiten we om die te doen. We rijden naar Glenorchy en onderweg zien we prachtige besneeuwde toppen! Eenmaal aangekomen was het nog gedoe met het betalen, want we hadden teveel teruggekregen en moesten dus nog een deel betalen, maar hun betaalapparaatje werkte niet... we proberen het dus nog eens na afloop van het paardrijden.
We krijgen instructies over het sturen en stoppen en binnen no-time zitten we op de paarden. Mijne: Sarge, is een slome (ideaal dus haha) en Nathalie’s paard: Tui, houdt van zijn personal space...
Het is stralend weer en het uitzicht is fantastisch! We zijn met z’n zessen in totaal waarvan 2 van de manege zelf. Ik loop achteraan en Nathalie loopt voor me. Tussendoor vertellen ze over locaties in de verte waar scenes zijn opgenomen in the Lord of the Rings. We gaan tweemaal door het water en vlak voor de tweede keer kom ik met Sarge te dicht op Tui, waarop Tui zich omdraait om duidelijk te maken dat hij het niet leuk vind. Sarge draait zich ook snel om en dan is het weer rustig. Aan het eind vindt Sarge het ook nog leuk om overal gras te eten, lastige beesten zijn het haha.
We voelen ons wel een beetje bestolen omdat het totaal niets te maken had met Lord of the Rings, terwijl het wel een van de duurdere plekken is om paard te rijden... De rit zelf was wel echt prachtig, zeker door het mooie weer!
Het betaalapparaat werkt nog steeds niet en er wordt verzocht om nog een aantal minuten te wachten... dit was het teken om even hard te zijn en gewoon te zeggen dat we weg gaan, maar wij goede mensen (...) wachten nog even om het betalen en gaan dan weer terug naar Queenstown.
We chillen even in ons hostel en dan gaan we bij een Grill & Bar avondeten! Gezellige restaurantje en grote porties vlees haha. Als toetje gaan we naar Ball’s and Bangles, waar we een milkshake met donut erbovenop bestellen! Verrukkelijk was het!
De laatste dag doen we het weer rustig aan en lopen we nog een laatste keer door het stadje en kopen we wat souvenirs. ‘s Middags nog eens de Fergburger en ‘s avonds bij de grote concurrent Devil Burger, want je bent maar 1 keer in Queenstown toch?! We vonden zelf de Fergburger toch echt beter dan de Devil Burger.
Morgen hebben we een ‘lange’ rit voor de boeg (4 uur rijden) en hebben tussendoor nog een aantal stops gepland. De bestemming is bij Aoraki/Mount Cook!
Filmpie! Inclusief geniale inhaalmanoeuvres:
