Kaikoura, letterlijk vertaald: maaltijd van kreeft, dankt zijn naam en de bekendheid aan de zee. Nu nog steeds wordt er veel kreeft gevangen, maar waar Kaikoura vooral populair door is geworden zijn de zeehonden, dolfijnen en walvissen! Deze dieren kan je met een vrij grote zekerheid spotten en ook nog eens een kleine kans op orca’s!
Voordat we daaraan beginnen tanken we de auto weer vol en kopen we in voor de komende dagen. Daarna rijden we naar ons hostel, ietsjes uit het centrum. We kunnen nog niet in onze kamer want de eigenaars zijn er niet, maar we kunnen wel alvast in de woonkamer zitten en maken een warme chocomel. Het voelt meteen heel gezellig aan, iemand speelt piano, mensen spelen een spelletje en na een uurtje kunnen we onze spullen in de kamer leggen. Voor het eerst is er geen wasmachine bij het hostel en moeten we dus de stad in met de was haha. Eenmaal terug in het hostel kom ik opeens een bekende tegen van een week geleden: Bella! Het was even zoeken naar de naam, maar we hebben even gekletst en ze verblijft ook nog 2 nachten in dit hostel. ‘s Avonds eten we onder andere met Bella aan tafel en verteld ze alvast hoe ze de zeedieren heeft kunnen zien!
De volgende dag hebben we de walvissen op het programma staan. In dit gebied komen abnormaal veel potvissen voor en die kan je dus vanaf een vliegtuig of vanaf een boot (wat wij doen) goed bekijken! Om 11 uur gaan we met een bus naar de haven en daar stappen we de boot op. Onderweg verteld een leuke maori gids over dit gebied en over de walvissen. Na een half uurtje varen zien we gelijk de eerste potvis lucht happen! Heerlijk rustig aan het oppervlak zwemmend en na 5 minuutjes laat hij even z’n staart zien voor de foto ;). Prachtig om te zien! We gaan weer naar binnen om te zitten en na een kwartiertje zien we er nog een! Precies hetzelfde verhaal natuurlijk, maar het blijft heel indrukwekkend om zo’n groot beest te zien. Gemiddeld zien ze 2 potvissen per tour, ditmaal zien wij het dubbele! Een half uurtje later zien we de 3e en niet veel later ook nog een 4e potvis, allemaal verschillend. De wateren van Kaikoura stellen ons niet teleur!
Omdat we nog tijd over hebben varen we naar een grote groep dusky dolfijnen! Onderweg zien we nog een albatros zitten in het water (niet heel spectaculair, maar nu dus wel officieel gezien). Maar de dusky dolfijnen dus, de meest speelse en acrobatische dolfijnensoort die er is! En ze komen alleen op het zuidelijk halfrond voor. Een enorme groep van zo’n 200 dolfijnen zwemt voor ons uit en ze laten zien hoe acrobatisch ze zijn. Ze halen alles uit de kast om keer op keer foto’s te maken, achterwaartse salto’s, hoge sprongen en het klappen op het water met hun staart, onvermoeibaar die beesten. Even later moeten we weer terug want de 2.5 uur zijn voorbij gevlogen! Een hele productieve tour was het wel! Achteraf krijg ik nog complimenten van de gids omdat ik vroeg of het logo van de ‘whalerider’ is (Maori film opgenomen in Nieuw-Zeeland).
Wat een middag, en wat een foto’s! Zo’n 700 in totaal, maar gelukkig kan ik er heel veel weggooien omdat ik 10 foto’s maak per 1 goede foto van een springende dolfijn ;). In het hostel spreken we weer Bella en ontmoeten we Fergus (ja hij kreeg korting bij de Fergburger) en Alys (schot en welsh) die ook dezelfde tour deden als wij. We eten samen en blijven iets te lang hangen, want de volgende dag moeten we om 5 uur ‘s ochtends op!
Hier keken we al weken naar uit: dolfijnen zwemmen! Nadat we ze gisteren al zo mooi hebben kunnen zien was de enthousiasme alleen maar toegenomen! Om 5:30 staan we voor de deur en blijkt dat we iets later beginnen... 20 minuten later schrijven we ons in en passen we de flippers, wetsuit en snorkel/duikbril (voor mij zelfs op sterkte). We krijgen nog tips om de dolfijnen te lokken, namelijk zingen (?!) en dan gaan we met de bus naar de haven en met de boot varen we in een half uurtje naar de plek waar ze vaak dolfijnen zien. We zien een prachtige zonsopkomst en dan krijgen we ineens het signaal om de flippers aan te doen en pakken we de gopro’s om te filmen! We zien weer super veel dolfijnen rond de boot zwemmen en we wachten zittend aan de rand van de boot in spanning af. Dan zet de kapitein de motor uit en horen we ‘Go go go!’. We gaan als een malle zo snel mogelijk het water in en eenmaal daar heb je geen idee meer waar je heen moet zwemmen haha. Eerst ff pielen met de snorkel om hem goed af te stemmen in verband met de golven en dan is het genieten! De dolfijnen komen niet normaal dicht bij je, maar ze zijn slim genoeg om je niet aan te raken. Nathalie ben ik al snel kwijtgeraakt want iedereen ziet er hetzelfde uit en iedereen maakt een heel raar geluid om de dolfijnen te lokken. Zo ik ook... ik lach/zing lalala, maar het werkt! Op deze manier lukt het om een dolfijn rondjes om je heen te laten zwemmen en met een beetje vlieg en stuurwerk hou ik ze bij! Ze blijven zo dicht bij je en je kan echt oogcontact houden met de dolfijnen! Ik geef iemand een ‘high five’ omdat er 2 maar rondom ons heen bleven zwemmen, helaas had ik de videoknop hier niet goed ingedrukt. Dan krijgen we het signaal om weer terug naar de boot te zwemmen om vervolgens weer naar de dolfijnen te varen die inmiddels verderop zijn gaan zwemmen.
Vergeet niet dat dit allemaal rond 7 à 8 uur in de ochtend is, dus het was wel frisjes als je weer op de boot stond, maar 5 minuutjes later konden we weer het water in! Hier gaat het zwemmen een stuk beter af, en dat is te merken aan het beeldmateriaal haha. Meerdere keren lukt het me om een dolfijn rond me te laten zwemmen, echt ongelooflijke dieren! Het mooie van dit alles is dat ook de dolfijnen het leuk (lijken te) vinden, ze zwemmen rondom je en mochten ze het niet willen kunnen ze gewoon wegzwemmen, maar dankzij onze zangkunsten blijven ze bij ons. Net als in Abel Tasman Park voelt de ontmoeting met de dolfijnen als een eeuwigheid! We gaan nog een keer met de boot een stukje verder en komen dan in een gigantische groep van enkele honderden dolfijnen! Ditmaal gaan ze in volle vaart ergens heen en wij zwemmen er vrolijk tussen! Tientallen dolfijnen die in enkele secondes langs je zwemmen en heel soms een enkeling die je zangkunsten mooi vindt en een paar rondjes om je heen zwemt! Ik kan dit elke ochtend wel doen, echt een bizarre ervaring dit!
Na zo’n 10 minuten gaan we weer de boot op en kleden we ons snel om en drinken we een warme chocomel. We varen nog achter de groep dolfijnen en ze laten de mooiste salto’s zien! Ze zijn zo snel, zo wendbaar en heel intelligent, prachtig om te zien.
Aan al het leuks komt helaas weer een eind en we varen weer terug naar de haven. We hebben ongeveer drie kwartier kunnen zwemmen en rond 9 uur staan we weer op de kant. Even met de bus terug en dan lopen we naar ons hostel. We zien daar nog Fergus, Alys en Bella die helaas vandaag vertrekken en vertellen over de ervaring van zojuist. We nemen een ‘second breakfast’ en dan begin ik met het bekijken en knippen van de GoPro beelden wat nog een hele klus is.
Na een middagje turen naar de beelden van de dolfijnen vind ik het wel genoeg geweest en ga ik naar Nathalie die in de lounge zit niks te doen ;). ’s Avonds wordt er een Lord of the Rings marathon gehouden en de snacks/pizza’s zijn inbegrepen, beter kan niet natuurlijk! Helaas wordt er weer de Hobbit afgespeeld die we een week geleden al gezien hadden, alsnog gezellig met het hele hostel zitten kijken en ook deel 2 nog afgekeken, want daarna konden we onze ogen niet meer openhouden na deze lange dag.
De volgende dag houden we een rustdagje in het hostel en spelen we wat spelletjes. Nathalie bakt in de middag een soort bananencake van de bakspullen die hier beschikbaar zijn. ’s Avonds halen we Fish ’n Chips, maar gek genoeg was dit een van de mindere die we in Nieuw-Zeeland gehad hebben. De volgende dag doen we de wandeling langs de kust van Kaikoura Peninsula. De wandeling loopt over de steile kliffen met mooi uitzicht over de gebergtes achter Kaikoura, de terugweg lopen we onderlangs de kliffen langs de oceaan. Hier zijn ongelooflijk veel zeehonden die lekker liggen te maffen, het lastige is alleen dat ze ook op het wandelpad liggen…
Langs de eerste 10 zeehonden kunnen we nog mooi met een boogje heen lopen, maar dan volgt er een smal paadje langs rotsen waar ze op liggen. We lopen voorzichtig stapje voor stapje totdat een van de zeehonden het genoeg vindt en dat laat weten ook. We stappen wat achteruit en dan maakt een volgende zeehond, die zich verstopt had in de bosjes een geluid waardoor we beide ons de pleures schrikken. We wachten even tot ze gekalmeerd zijn en lopen dan weer voorzichtig over het paadje. Dit keer gaat het goed, maar de zeehonden waren op 1 meter afstand en op ooghoogte… Gelukkig kunnen we de komende zeehonden op afstand houden en mooie foto’s maken! We laten sparky nog even vliegen en maken beelden van de golven die de kust bereiken en de kliffen achter ons. Dan lopen we weer terug naar de auto en rijden we terug naar ons hostel.
Voordat we avondeten, spelen we nog een soort hints met een Canadees, Duitsers en iemand uit Hongkong. ’s Avonds gaan we naar de ‘Strawberry Tree’, een barretje in het centrum. Danny, uit Yorkshire, oefent al dagen Bohemian Rhapsody op de piano en dat gebeurt niet heel zachtjes, het nummer krijgen we dus de komende tijd niet meer uit ons hoofd. Hij wilde dit gaan spelen tijdens de jamsessie die vanavond in ‘Straberry Tree’ plaatsvindt, maar om een of andere reden mag hij niet spelen, al het oefenen dus voor niks.
We worden nog voor een keer wakker in dit hostel en pakken de auto weer in, nog even het stadje in en daar koop ik een shirt met Maori-print en dan gaan we naar Picton, de laatste bestemming op het Zuidereiland.
Heul veul dolfijnen:
