De eerste en laatste stad van Nieuw-Zeeland voor ons: Auckland. We komen weer op bekend terrein waar we zonder op de kaart te kijken de goede weg op lopen. Hiervoor hebben we 2 verschillende hostels geboekt, een buiten het centrum en een midden in het centrum. Het eerste hostel is Oakland Lodge in de buurt van Mt. Eden, waar we onze auto naast kunnen parkeren. Het is gezellig ingericht, met een niet al te grote eetkamer waardoor je sneller aan de praat raakt met anderen. De lounge is een stuk ruimer en er wordt fanatiek Mario Kart gespeeld op de Wii. We pakken snel de spullen uit de auto en maken de hele achterbak leeg en schoon. Het wordt eens tijd voor een grote schoonmaak want morgen gaan we naar de carfair in Auckland om te kijken of ‘old Toby’ wat aandacht krijgt.
Met wat sop in onze campingpannetjes schrobben we de aarde van de onverharde wegen rond Gisborne weg en ziet de auto er, op de deuk van de duif na, weer schitterend uit. We halen alle spullen uit de zijvakjes en sleuven en dan vinden we het wel weer mooi geweest. De kamer ligt nu vol met spullen, maar dat is een zorg voor later. ’s Avonds eten we een simpel pastaatje en daarna kijken we nog naar de F1 serie op Netflix.
Om 7 uur staan we alweer naast ons bed en rond 8 uur komen we aan bij Ellerslie Racecourse, waar de automarkt gehouden wordt. We worden in een categorie gezet zodat de auto’s bij de auto’s staan en de campers bij de campers en dan begint het afwachten… Op onze picknickstoeltjes zitten we in het zonnetje en af en toe komt er iemand kijken naar de staat van onze auto, maar dan lopen ze helaas ook weer weg. We zijn niet de enige die nu de auto proberen te verkopen, zo’n 100 auto’s staan er en met name veel backpackers met hun van. Na een praatje met de concurrent naast ons blijkt er toch iemand geïnteresseerd en wil een testritje maken! Old Toby laat zich van zijn beste kant zien en de koper is overgehaald, voor $1700 verkopen we onze trouwe vierwieler en we zijn daar heel tevreden mee! Nog even eigenaarschap veranderen, dan rijden we met de koper naar ons hostel en dan hebben we voor het eerst in zo’n vijf en een halve maand geen auto meer. De camping spullen verkopen we later in de week aan een backpacker en zo komen we langzaam weer van onze spullen af.
Dinsdag maken we een rondje langs de supermarkt en het postkantoor waar het mogelijk is om een bankrekening te openen om het geld naar Nederland te krijgen. Na een beetje gedoe is het dan uiteindelijk gelukt en kunnen we later als we in het centrum zijn geld op de rekening storten. ’s Avonds halen we een pizza bij Domino’s om de verkoop te vieren en praten we met andere hostelbewoners aan tafel. Er blijkt een pubquiz dichtbij te zijn dus daar lopen we met z’n allen heen, maar helaas blijkt het daar al vol te zitten. Na 1 biertje en een paar vragen proberen te antwoorden lopen we terug via de countdown en dan spelen we onze eigen pubquiz in de eetkamer. Sommige mensen gaan de volgende dag alweer naar huis, maar Luka en Lennart (Duits), Joe (Brits) en Dan (Amerikaans) blijven nog een ruime tijd dus die zien we de komende dagen nog.
Woensdag lopen we naar het centrum om nog jas te kopen voor Nathalie en om het geld te storten, die avond spelen we weer onze eigen pubquiz met Luka, Lennart, Joe, Dan en nog wat anderen die vandaag in het hostel zijn.
25 April: Anzac Day, een vrije dag ter herinnering van de slachtoffers tijdens de eerste en tweede wereldoorlog. Nieuw-Zeeland heeft een van de hoogste percentages aan soldaten gestuurd en overledenen in beide oorlogen. Om 10 uur ’s ochtends wordt er stilgestaan en herdacht. Daarna gaat het leven gewoon weer verder, zo ook in ons hostel. Vandaag en ook de volgende dag spelen we wat andere spelletjes en spelen we Mario Kart in de andere kamer. We maken met z’n allen eten en praten over de tijd die we in Nieuw-Zeeland gehad hebben.
Op Koningsdag besluiten we om met z’n zessen naar Rangitoto Island te gaan. Dit is een vulkanisch eiland op zo’n 30 minuten varen van Auckland centrum vandaan. Met de bus gaan we eerst naar de haven en daar halen we de kaartjes voor de ferry. Via Devonport varen we naar Rangitoto Island en zodra je voet zet aan wal loop je over het vulkanisch gesteente wat hier overal te zien is. We lopen over het pad die naar de top van de vulkaan loopt, maar onderweg gaan we eerst nog naar de lavagrotten! Pikkedonker is het wel en goed oppassen, want je kan je lelijk bezeren (op de ferry terug is een meisje met een bloedende hand die met de ambulance wordt opgehaald). Als we dan uiteindelijk op de top komen kan je de krater zien die inmiddels vol begroeid is met bomen. Vanaf hier kan je de skyline zien van Auckland en de beroemde brug waar je vanaf kan bungeejumpen. Het contrast is wel heel erg groot met een vulkanisch eiland zonder gebouwen zo dichtbij de grote stad. We lopen een rondje om de krater en dan gaan we alweer naar beneden. Weer met de ferry en de bus terug en om 6 uur belanden we weer in ons hostel waar we weer gezellig gaan koken. Een paar potjes boerenbridge en love letter en dan zeggen we iedereen welterusten.
De 28e verhuizen we naar het centrum van de stad en mogen gebruik maken van Luka’s auto om onze spullen te verslepen! De laatste dagen beginnen nu toch echt te komen en het voelt kort maar op hetzelfde moment ook weer lang geleden dat we begonnen met de reis. ’s Avonds hebben we nog één keer afgesproken om met z’n zessen te gaan eten bij de Fuelburger in het centrum en na een lange avond zeggen we ze vaarwel en wensen we iedereen nog een goede reis. Het is erg leuk om steeds met onbekenden een vriendschap op te bouwen, maar tegelijkertijd erg stom om steeds van iedereen weer afscheid te nemen. Hetzelfde geldt eigenlijk ook wel een beetje voor het land, na 6 maanden hebben we toch wel het gevoel dat we alles hebben gezien en heel veel te weten zijn gekomen over de geschiedenis en de cultuur hier. Maar om dit binnenkort weer achterons te laten is toch wel heel jammer.
Genoeg gejammer over afscheid nemen, het is 30 April! 23 alweer, jemig zeg… Voor de aller aller allerlaatste keer lopen we door Auckland, pakken we terrasjes met het heerlijke herfstzonnetje en gaan we heerlijk uiteten bij een steakhouse! En het was verrukkelijk! Nog nooit zo’n lekkere steak gegeten en perfect mals.
De volgende ochtend vroeg staat de halve finale van de Champions league: Tottenham-Ajax op het programma, ik sta om half 7 snel op, want om 7 uur ’s ochtends begint hier de wedstrijd al! Op straat is het nog erg rustig maar in de bar die ik van te voren had opgezocht is het stampvol. In plaats van bier zit hier iedereen aan het ontbijt, zo ook ik. 5 Ajax-fans tegen 30 Tottenham-fans… maar we hebben wel mooi met 0-1 gewonnen! Daarna loop ik weer terug naar het hostel, we pakken de tassen weer in en wegen we of het allemaal in orde is en dan is het nog een keertje slapen in Nieuw-Zeeland, want morgen vliegen we om 1 uur ’s middags naar Sydney.
Lava grotten ontdekken in hartje Auckland!
