De afgelopen dagen hebben we gemerkt dat het weer hier erg wisselvallig is. Gelukkig hadden we genoeg te regelen, waardoor we de tijd dat het regende goed konden besteden. Na een aantal uurtjes struinen op het internet en heel wat belletjes en berichtjes later hebben we een paar afspraken kunnen maken om auto’s te komen bezichtigen. De eerste auto, een Nissan Bluebird Sylphy uit 2001, was een beetje twijfelachtig omdat hij toch wel een apart geluid maakte tijdens het remmen. Gelukkig was het bij de 2e auto wel raak: de Toyota Platz, ook uit 2001, voldeed aan de eisen en maakte in tegenstelling tot de Nissan geen rare geluidjes. Na wat gedoe met pinnen (omdat de daglimiet nederlandse tijden aanhoudt), hebben we het papierwerk afgehandeld en hebben we de auto in een woonwijk geparkeerd.
In de rest van de tijd hebben we veel van Auckland gezien. De parken stijgen toch echt (soms letterlijk) boven alles uit. Prachtige bomen en het gras, waar je heerlijk in het zonnetje kan liggen, lijkt echt groener te zijn aan de andere kant van de wereld. Alleen het straatbeeld is al heel erg groen en dat in een miljoenenstad!
Auckland is op 49 vulkanen gebouwd en daar hebben we natuurlijk een paar van beklommen. Mt. Eden, dichtbij het centrum heeft als een van de weinige nog echt een zichtbare krater. Hier zie je veel lokale bewoners ook hardlopen. Eenmaal boven heb je een prachtig uitzicht over de stad, het centrum met daarachter de haven, maar bijvoorbeeld ook het rugby stadion is in de verte te zien.
Een andere vulkaan, die meteen opvalt als je van het vliegveld naar Auckland rijdt, is One Tree Hill of zoals ook vele zeggen No Tree Hill. Dit komt omdat er vroeger de Tōtara tree stond, deze is later omgekapt door europeanen en daarvoor in de plaats hebben ze een den neergezet. In 1994 heeft een Maori-activist deze boom weer omgezaagd en nu staat er vlak naast de plek waar de boom stond een obilisk. Het park eromheen is erg groot en rustig op het geblaat van de schapen na. De eerste keer dat we tussen de schapen aan het lopen waren en het zal zeker niet de laatste keer zijn. Vanaf de top heb je weer prachtig uitzicht, ditmaal kan je zelfs het schiereiland Coromandel al zien liggen en ook het vliegveld en alle wateren rondom Auckland zijn te zien. We zijn met een ijsje in het gras gaan liggen, met het warme lentezonnetje was het met korte broek en T-shirt bloedje heet.
Het hostel waar we de laatste nachten in verblijven is erg goed, overal stopcontacten en usb poorten en goede kookspullen. Ook hier valt op, net als in de stad, hoeveel aziaten er zijn.
Hobson bay (het oosten van de stad) was ook zeker de moeite waard, onderweg een mooi rozenparkje gezien en vanaf hier hadden we mooi uitzicht over de eilanden Rangitoto en Waiheke. Hier werd ook het begrip city of sails verklaard, want in de namiddag en in de avond gaan de kiwi’s in groten getale per zeilboot het water op.
Hierna vertrekken we met ons autootje en gaat de reis pas echt beginnen. Eerst gaan we nog langs een winkel buiten de stad om de laatste campingspulletjes te kopen en daarna gaat de koers naar Bay of Islands!
Hieronder nog een samenvatting in videoformaat! :D
