Om 10 uur checken we uit bij ons hostel in Queenstown en rijden dan via de hoogst gelegen snelweg richting Wanaka. Daar tanken we vol (in Queenstown was het een stuk duurder) en rijden door naar Twizel.
Ook hier rijden we weer door een heel ander landschap dan dat we tot nu toe hebben gezien! De route word de Lindis Pass genoemd en het lijkt wel een soort woestijn waar je doorheen rijdt! Kaarsrechte stukken en dan komen we langzaam bij Omarama en snel daarna komt Twizel in zicht. Vlak voor Twizel wordt er zalm gekweekt en zien we een bizarre kleur water! Het ziet er serieus nep uit, alsof er chemicaliën ingegooid zijn om deze kleur te krijgen! We rijden van de snelweg af naar de plek waar het grootste gevecht heeft plaatsgevonden in Lord of the Rings: Pelennor Fields. Het schijnt dat het een grote chaos was om dit te filmen omdat er allerlei paarden van het hele land hierheen kwamen. Meerdere mensen vielen van hun paard door de hectiek, maar daar hebben ze later een pijl in gemonteerd zodat het lijkt alsof ze worden aangevallen haha!
We doen hier ook meteen boodschappen voor de komende 4 dagen, dat moeten we hier wel goed plannen want zoveel supermarkten zijn er niet in de buurt. Het is nog een half uurtje rijden naar de camping, maar omdat we Aoraki/Mount Cook (zoals de berg officieel heet) staat te glanzen in de zon, maken we meerdere stops om foto’s te maken! De berg heet volgens de Maori: Aoraki (wolkenprikker). Maar door de britten is hij vernoemd naar James Cook: Mount Cook en dit stond dus zo overal vernoemd. Vanwege het verdrag met de Maori heet de berg nu officieel Aoraki/Mount Cook maar Aoraki vind ik leuker klinken haha. Het is de hoogste berg van Nieuw-Zeeland: 3724 meter. Er zijn nog 19 andere toppen in dit gebied boven de 3000 meter maar Aoraki steekt er met kop en schouders bovenuit! Zo'n hoge berg die er magistraal bovenuit torent en dat meer (Lake Pukaki) met een bizarre kleur blauw... wat een plek!
Volgens ons boekje is hij zelden wolkenloos te zien, zoals te zien op de foto's is het geluk weer aan onze zijde haha! In Glentanner, een dorpje met letterlijk alleen een camping en een vliegveld zetten we ons tentje op met uitzicht op Aoraki! Een van de mooiste plekken tot nu toe!
‘s Avonds kijken we naar de sterren, het is hier heel goed sterren kijken want we zitten hier in een ‘Dark Night Reserve’. Met Aoraki op de achtergrond hebben we een paar mooie foto’s kunnen maken. Het wordt hier ‘s nachts wel koud dus we slapen met muts, lange broek en vest aan in de tent om het lekker warm te houden. Je moet er wat voorover hebben...
23 Februari staan we vroeg op (half 6) om rond half 7 te beginnen met de wandeling door Hooker Valley. We ontbijten snel en dan rijden we richting Mount Cook village, waar de wandeling begint. Onderweg hebben we helaas een haas of konijn aangereden... in het donker kwam hij opeens voor de auto gerend en ging stil staan, konden helaas niets meer doen...
Eenmaal bij het begin van de wandeling wordt het al wat lichter en beginnen met lopen. In de verte zien we de besneeuwde toppen en gletsjers, terwijl ik een foto maak is er een kleine lawine in de verte! Je hoort het gerommel en gekraak van ijs in de vallei... De route is lekker vlak en we lopen over 3 enorme hangbruggen om de Hooker River over te steken.
Halverwege komt onze grote vriend Aoraki tevoorschijn! Weer wolkeloos en een mooi zonnetje schijnt op de zijkant. Het pad bied prachtige plaatjes en bij Hooker Lake (nogmaals, ze zijn niet erg origineel met namen) is het uitzichtpunt waarvoor we kwamen! Het meer wordt gevuld door smeltwater van Hooker Glacier (waarom moeilijk doen als het makkelijk kan) en er liggen stukken ijs van de gletsjer in het water. Bijna spiegelglad water dus er is een mooie weerspiegeling van Aoraki!
Het hele gebied is oefenterrein voor Sir Edmund Hillary. Een Aucklander die als eerste de top van Mount Everest heeft bereikt. Een lastige klim want er zijn tientallen mensen overleden tijdens de onderneming, de dodelijkste berg van Nieuw-Zeeland!
We lopen weer terug naar de auto en als we in het zonnetje lopen wordt het eindelijk lekker warm. Rond 10 uur zijn we terug bij de auto en op de terugweg maken we gebruik van de kans om foto’s te maken van Aoraki zonder wolken.
Eenmaal terug bij de camping zitten we lekker in het zonnetje en lezen we een boekje. ‘s Avonds lekker burrito’s eten en houden we de blog weer een beetje bij. Het wordt langzaam steeds bewolkter en als we naar de tent lopen begint het te regenen. En dit stopt niet tot de volgende ochtend!
We houden de regenachtige dag een rustdagje en proberen de foto’s en video’s een beetje te ordenen. Als het dan een beetje opklaart zien we opeens dat de bergen rond ons een laag sneeuw hebben! Aoraki is helaas niet te zien, maar dit bied al fantastische plaatjes! Verder op de dag houden we de blog bij en Nathalie maakt de filmpjes van Stewart Island en Fiordland.
Maandag is onze laatste dag in dit gebied en dus rijden we nog eens naar Mount Cook Village. Vanaf hier kiezen we het pad wat loopt naar de Mueller Hut. Helaas hebben we er niet aan gedacht om daar een overnachting te boeken, dus we lopen de route niet helemaal. Na 1 kilometer beginnen de trappen, wat me doet denken aan de Secret Stairs van Lord of the Rings. Volgens de boekjes zijn het ongeveer 2000 tredes... Het uitzicht wordt wel met de trede mooier en het valt echt op hoeveel meer sneeuw er nu ligt ten opzichte van 2 dagen geleden! Eenmaal boven bij het uitzichtpunt staat een picknicktafel waar we met dit uitzicht lunchen:
Het is vandaag weer kraakhelder en de zon schijnt dus volop, dit zorgt er wel voor dat de pas gevallen sneeuw om ons heen al begint te smelten. Na een half uurtje genoten te hebben lopen we weer dezelfde trappen naar beneden. We rijden nog even naar het dorpje waar een standbeeld staat van Sir Edmund en dan rijden we even op en neer naar Twizel om nog wat eten te kopen voor vandaag. Onderweg stoppen we nog bij Peter's Lookout om nog foto's te maken van de omgeving, ditmaal met sneeuw op de toppen van de bergen.
's Avonds zitten we weer lekker in de lounge en praten we met nog 2 andere Nederlanders die nog maar 5 dagen in dit prachtige land te gaan hebben. We delen nog wat tips uit en dan slapen we nog een keertje met muts en lange mouwen, het is hier nu kouder dan in Nederland! De wind gaat de komende dagen draaien en dan wordt het als het goed is warmer, want op dit moment is er sterke zuiderwind.
Dinsdag 26 Februari rijden we naar de volgende bestemming (maar een uurtje van Glentanner vandaan) naar Lake Tekapo. Voor veel toeristen een tussenstop voor een paar foto's, maar wij blijven hier 4 nachten om in ieder geval een paar nachten een heldere sterrenhemel te kunnen zien! Aangezien we hier in het grootste 'dark night reserve' zitten zijn hier allerlei tours te boeken om met telescopen naar de sterren te kijken. Het meer, Lake Tekapo, is iets minder nep blauw, maar nog steeds heel apart om te zien. We drinken een lekkere kop hete chocolademelk en gaan dan naar ons hostel. Zoals al vaker hebben ze hier allerlei dieren in de tuin lopen: cavia's, konijnen en kippen.
We genieten van het hebben van een matras en daarna lopen we nog even door het stadje heen wat niet heel veel voorstelt. 's Avonds is het vrij bewolkt dus sterrenkijken zit er niet echt in helaas. Catherine, uit Australië, met wie we op de kamer slapen, zou vandaag een tour doen maar die werd door het weer gecanceld.
De volgende dag gaan we naar een van de spa's die ze hier hebben. Vanaf 2 uur 's middags kunnen we in 3 verschillende zwembaden die 35, 37 en 39 graden zijn. Heerlijk op je rug liggen in het zonnetje met je ogen dicht. Ook nu trekt het 's avonds weer een beetje dicht dus we hopen dat het morgenavond helder is, want dan hebben we onze tour.
Donderdagmiddag lopen we naar de Church of the good Shepherd, de meest gefotografeerde kerk van Nieuw-Zeeland. Dit komt natuurlijk door de bizarre locatie en het fantastische uitzicht vanuit de kerk. Het blijft die avond helder dus onze tour gaat gelukkig door! 5 minuutjes lopen van ons hostel vandaan worden we opgepikt met een busje en krijgen we dikke jassen tegen de kou. Om half 2 's nachts staan we in het donker met z'n achten naar de sterren te kijken! Er staat een grote telescoop waar we om en om doorheen kunnen kijken en hij verteld veel over alle sterrenbeelden die we allemaal kunnen zien. Helaas is alleen de planeet Jupiter te zien rond deze tijd en de maan kwam aan het einde van het praatje ook op. Van Jupiter kon Nathalie ook nog een maan zien, ik zag eigenlijk een grote blob... Maar de maan was echt heel goed te zien! Je kon gewoon in de krater van de maan lopen turen!
De laatste dag was weer een rustig dagje, we halen nog een keer een warme chocomel en 's avonds gaan we nog eens naar de Church of the good Shepherd om een mooie sterrenhemel achter de kerk te hebben. Het is een van de typische foto's die je op de ansichtkaarten ziet en vandaar dat hier ook, midden in de nacht, heel veel mensen zijn om die foto te maken. We vinden nog een rustig plekje en dit is het resultaat:
De melkweg is echt heel mooi hier en de sterrenbeelden die we gister hebben geleerd, vinden we nu ook weer terug.
De volgende bestemming is Geraldine, een klein plaatsje tussen Lake Tekapo en Christchurch. Hier zitten we weer op een camping voor een paar nachtjes en doen we het rustig aan. We hadden hier gevonden dat we bij een hobbyist thuis konden komen om naar de sterrenhemel te kunnen kijken. Het weerbericht is voor de komende dagen echt super, zelfs de 30 graden wordt gehaald, maar toen we om 9 uur 's avonds erheen liepen werd het opeens bewolkt. Heel jammer natuurlijk, maar daardoor had hij wel de tijd om veel over zijn hobby te vertellen. Peter is een vrijwilliger voor NASA en zocht in zijn vrije tijd naar supernova's, want ja wie niet haha. Tegenwoordig maakt hij nog wel foto's en helpt hij mee met kometen zoeken, maar is hij vooral bezig met presentaties geven en uitleggen over het heelal. Aan het eind vroegen we of we het morgen weer konden proberen, zodat we wel de telescoop konden kijken.
De dag heerlijk in het zonnetje zitten en 's avonds lekker Fish 'n chips eten, heerlijk om zo de dag in te delen. 's Avonds gaan we weer op pad naar Peter in het dorp en we zien al aan de hemel de eerste sterren verschijnen. Het is kraakhelder dus zelfs het Aurora Borealis oftewel het zuiderlicht wordt zelfs benoemd. We bekijken verschillende super nova's en we zien prachtige kleuren verschijnen aan de hemel. Ik kijk iedere tijd naar het zuiden of ik iets groens zie, en na een tijdje zegt Peter dat aan de horizon het zuiderlicht te zien is! Technisch hebben we het gezien, maar het was wittig en bewoog wel een beetje door de hemel, dus het was niet helemaal wat we hadden verwacht. Maar hey het is toch iets haha.
De volgende stop is alweer Christchurch en het voelt alweer alsof we aan het einde van onze reis beginnen, maar we hebben toch nog ruim 2 maanden en we blijven uitkijken naar de volgende stops. We gaan nog een keer naar Arthur's Pass waar nog veel mooie wandelingen zijn. Kaikoura, de plaats om met dolfijnen te zwemmen en nog de gehele oostkust van het Noordereiland staan op de planning!
Ook hier wordt Aoraki in het zonnetje gezet:
